Uitvliegen in alle vormen.

Met onze laatste busrit kwamen we aan in Ho Chi Minh City (voorheen Saigon). Ik verwachtte Hanoi 2.0 met, zo deden de verhalen de rondte, een nog extremer straatbeeld dan in Hanoi zelf. Echter bleek dit reuze mee te vallen. Al kan het ook zijn dat dit komt door mijn reis ervaring komt die ik deze maand heb opgedaan (lees immuniteit voor deze hectiek).

Een van de activiteiten die ik in Saigon heb gedaan was het bezoeken van de Chu Chi tunnels. Deze tunnels werden tijdens de Vietnam oorlog gebruikt om achter de linies van de vijand te komen, de verschillende posten in het gebied( Tot aan Saigon!) te kunnen bereiken zonder gezien te worden en om de soldaten en de bevolking te kunnen bevoorraden tijdens deze lange oorlog (Ja, lang. Dit is de langste oorlog die Amerika ooit gevochten heeft). De tunnels waren ontzettend smal, 50 x 70 tijdens de oorlog en op punten verbreedt tot 70 X 90 voor de westerse toeristen, en indrukwekkend om doorheen te kruipen. Wat ook indrukwekkend was waren de boobytraps. Je kent ze wel van films, videogames en stripboeken… Maar het zien van deze werkende marteltuigen, want dat zijn het, zorgde voor een vlaag van kippenvel. Echter zijn er ook “leuke” wetenswaardigheden, zo maakte de Zuid Vietnamezen sandalen met omgekeerde zolen. Als zij rechtdoor liepen leek het dus of zij achteruit liepen! Een prachtige simpele truck die ik, naast in de Donald Duck door Kwik, Kwek en Kwak, nooit eerder heb gezien. Het gevoel waarmee ik de tunnels verliet bevestigde wat ik al eerder heb ervaren: De Vietnamezen zijn een trots, vastberaden en onuitputbaar volk. Niets dan respect voor deze mooie mensen!
Een totaal andere wereld dan.

Op naar de bioscoop van Ho Chi Minh City! Wat in Nederland een steeds zeldzamer wordende activiteit is blijkt in Vietnam juist heel populair te zijn. Vooral de "jonge verliefde koppeltjes” zijn goed vertegenwoordigd. Naast de goedkope tickets(ja Nederland, hier kan je gewoon naar de film voor 3 euro “Zoals vroeger in moeders haar tijd ook nog kon") vielen mij nog enkele zaken meer op. Zo hebben Vietnamezen óók in de bioscoop geen gevoel voor planning: Zo’n 25% kwam na het begin van de film binnen. Verder wordt er intens meegeleefd wat zorgt voor juichende en klappende taferelen wanneer de hoofdpersoon een goede actie uitvoert met de begeleidende woorden “Take that, bitch”. En tot slot, alhoewel dit is nog niet het algehele slot dus blijf nog even hangen!!, verlieten deze zelfde 25% de zaal zodra het spannende stuk voorbij was en er van een donkere setting op eens een licht beeld werd weergeven. De clue, het einde van de hoofdpersoon en de cliffhanger voor de volgende film bleken niet interessant genoeg voor deze kijkers. Of ze hadden zo’n half uur geleden een afspraak bij vrienden… Dat kan ook hier!

En voor we het wisten was het alweer tijd voor de laatste meters Vietnam… Op naar het vliegveld! Hier zaten we rustig in de Burger King een ouderwets, chemisch, westers maaltje te verorberen toen we zagen dat er weer gevoetbald werd op tv. De SEA cup! Dit is een soort EK voetbal in Zuid Oost Azië, dit hebben we gedurende onze trip uitvoerig gevolgd. Vietnam speelde hier de kwartfinale tegen Myanmar. Wij voegden onszelf dan ook direct bij de enthousiaste tifosi die bestonden uit: zakenreizigers, lokale reizigers, winkeleigenaars (Als er een klant de winkel in liep rende deze, mits het niet spannend was op tv, snel terug naar de winkel) en toeristen. Je werd zo meegesleept in deze emotie dat de verlossende 1-1 van Vietnam zorgde voor een juichkreet en kippenvel door heel mijn lichaam. Enkele seconden later scoorde ze zelfs de 2-1!!! Onee….Dit was de tv enkele meters verder op die achter liep, ook daar was de vreugde voelbaar! Uiteindelijk werd er helaas verloren met 1-2, de winkeliers keerden terug naar de winkels, de fans dropen af, de reizigers bleven gedesillusioneerd achter en het Vietnamese voetbalteam was er uit gevlogen. Net als Michiel en ik. Op naar Thailand!

Inmiddels ben ik in Bangkok en zal ik maandag terugvliegen met Michiel naar Nederland. Dit is anders dan gepland maar over zo’n 2 weken zal ik mijn verhaal weer vervolgen vanuit Cambodja met pap en Babs.

Wat betreft deze maand: Bedankt voor het volgen van ons avontuur en tot in Nederland, Cambodja of Thailand!

Ciaoooo