Een verslag met Cambodjaanse stiptheid.

Blijkbaar ben ook ik geïnfecteerd met de stiptheid der Cambodjanen. Dit verslag heeft dan ook even op zich moeten wachten. Maar desalniettemin verheug ik me erop om ook de laatste avonturen op het figuurlijke papier te knallen!

Na Bangkok vlogen we door naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Deze hoofdstad is te beschrijven als "het kleine broertje van Hanoi". Een drukke, chaostische stad met wederom een overvloed aan scooters op de weg. Met een tuktuk werden we, door een hele sociale en toffe chauffeur, naar het hotel gebracht door de avondspits. Mede door de avond deden we een merkwaardige ontdekking. Ze kennen hier geen straatverlichting?! De enige verlichting is die van de maan, de winkels en de eettentjes met een enkele toerist.
Mijn eerste echte kennismaking met 'de Cambodjaan' kwam, hoe kan het ook anders, in de vorm van een potje volleybal! Waar Babs en pa mooie gebouwen, straattentjes en merkwaardige rijstijlen opmerkten had ik slechts oog voor 1 ding: De hal waar netten hingen en ballen over en weer vlogen! En zeg nou zelf..Wat is nou heerlijker dan een manier van interactie waarin we elkaar begrijpen, de regels hetzelfde zijn en het plezier centraal staat! En ondanks het feit dat zij geen woord Engels kende hebben we samengewerkt, lol gehad en bovenal elkaar flink afgemat met een intensieve pot volleybal. Kijk... Ook zo is sport van onschatbare waarde!

Enkele bezienswaardigheden verder reden we per bus door naar onze volgende bestemming: Siem Riep! De busreis was een beleving op zich. Tussen de twee grote steden van Cambodja in bleek het contrast van leefstandaarden alleen maar groter. Langs de eindeloze zandwegen stonden houten hutjes op hoge palen. Deze hutjes waren "Rainseason-proof" maar als Jan de wind een keer zou blazen weet ik zeker dat er niet veel meer overbleef dan een paar heide palen in een plasje modder. Naast deze huizen stond echter doodnormaal een "Iphone store" alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat de verschillen zo groot zijn.
Ook de kleding van de kinderen sprak boekdelen betreft welvaart. Zo liepen de gegoede kindjes in witte blousjes naar school terwijl de kinderen in "normale" kleding langs de straat slenterde op weg naar een of andere hondenbaan om enkele real te verdienden voor vader of moeder... Dit was dan ook schrijnend om te zien, helemaal als "Rijke wester" besef je je dan pas hoe ongelofelijk goed wij het hier hebben!

In Siem Riep zelf werden wij meteen "Geclaimed" door, vanaf toen, onze persoonlijke tuktuk-driver. Hij luisterde naar de naam Pieron en was een ijverige jongen die in zijn eigen tijd studeerde, Amerikaanse historie. Zo stond hij ook klaar om 04.30 toen wij gingen vertrekken naar HET hoogte punt van onze reis: De Angkor! Een immens tempelcomplex met een oppervlakte van 40 kilometer. Na een adembenemende zonsopgang scheurde hij ons, tegen de route in, naar een van de meest indrukwekkende ruïnes. Deze werd gebruikt bij de opnames van de film "Tomb Raider" en was dan ook altijd in trek bij de massa's toeristen. Echter konden wij dankzij Pieron nog genieten van de rust die de ruïne oorspronkelijk met zich meebrengt. Verder hebben we vele tempels en ruïnes bekeken, honderden foto's gemaakt en vooral veelvuldig de woorden "Wow", "Jezus!" en "Moet je dit zien" uitgesproken.

Op dit toeristische tempelcomplex bleek zelfs ruimte te zijn voor buitenlanders om hier, tegen een kleine vergoeding, als bewaker van wereld erfgoed te komen werken!
Alhoewel... Ik ga er van uit dat de bewaker dat bedoelde toen hij met dollartekens in zijn ogen zijn badge te koop aanbood "Wanna buy??".

Ja, alles is te koop. Ook voor een bewaker van 's werelds mooiste tempels.

Siem Riep bood ons verder de rust die wij verlangde na het drukke Phnom Penh en de vermoeiende ochtenden op de Angkor. Verder dan het zwembad bij het hotel, een wandeling langs de mooie rivier naar de pitoreske markt van Siem Riep én de vele lekkere dinertjes aan de bar street kwamen we dan ook niet.
Op de dag van vertrek bleek onze chauffeur Pieron niet op te dagen... Naast het missen van onze vlucht waren we vooral ongerust over de afwezigheid van Pieron, die jongen had zich in enkele dagen opgewerkt tot een trouwe chauffeur die maar al te graag vertelde over alles wat wij wouden weten! Echter kwam er na een tijdje alsnog een tuktuk aanrijden... Geen Pieron maar wel een andere chauffeur mét een shirt van het Nederlands elftal aan! Hij kwam ons vertellen dat hij door Pieron was gestuurd. Terwijl wij alsnog naar het vliegveld werden gebracht belde Pieron ons dan ook via de telefoon van onze nieuwe chauffeur. Motorproblemen... Hij baalde hiervan maar wenste ons per telefoon alsnog een fijne reis en bedankte ons voor de ritten die hij voor ons mocht maken. Dit is nog eens service! De vriendelijkheid en warmte van "Cambodjaan" werd hierdoor eens te meer bevestigd!

In Bangkok hebben wij ten slotte rustig afgesloten alvorens wij weer richting Nederland zouden vliegen. Alhoewel rustig... Onze laatste dag werd ingevuld met een tocht door de binnenwateren van Bangkok op een echte 'Rocketboat' ook wel een James Bond boot genoemd. Deze boot vloog met zo'n 55 km/h over het water! Daarnaast hebben we enkele tempels bezocht waar we zelfs enkele vragen aan 'de 'Monks' konden stellen. Ook stond ons, nog voor deze tocht, een verrassing te wachten!
Grote nicht Inge (Sieben) stond ons op te wachten voor het "Co-van-Kessel gebouw"!! Super leuk, zij is stewardess en komt ons ophalen. Zij vergezelde ons dan ook de verdere dag én zij zou als stewardess gaan werken in ons vliegtuig naar huis.

Zoals als je misschien als had verwacht kwamen we de terugreis dan ook niets te kort door de super service van "onze" stewardess Inge en haar leuke collega's. De laatste 11 uur van onze super reis vlogen dan ook voorbij en voor we het wisten sloeg ik Eveline weer in mijn armen, gaf ik schoonbroer Ferdi een ouderwetse hand en ademde ik weer Nederlandse lucht.
Het is alweer voorbij... Tijd voor misschien wel het langste vervolg van de reis. Het genieten van de foto's, het vertellen en oprakelen van de onbeschrijfelijke verhalen en het wegdromen naar de prachtige plaatsen waar ik heb gestaan!

Michiel, Babs, pap en alle mensen die in Azië mijn reis hebben verrijkt BEDANKT Voor deze onvergetelijke reis!!
Belangstellende bedankt voor de leuke berichtjes/reacties en tot ziens in Nederland!

Tot blogs/ziens/spreeks,

Paul